زبان انگلیسی در فضاهای رسمی و غیر رسمی تفاوت‌های زیادی داره. فهم این تفاوت‌ها باعث می‌شه که یه ارتباط موثر و درست بین طرفین اتفاق بیفته، و در آزمونی مثل آیلتس هم این مساله بسیار مهمه. در ادامه به چند تا تفاوت عمده اشاره می‌کنم:

۱. لغت vocabulary

رسمی: توی انگلیسی رسمی از لغت‌های پیچیده‌تر استفاده می‌شه. خیلی از این واژه‌ها ریشه یونانی یا لاتین دارن. در شرایطی که انگلیسی رسمی استفاده می‌شه، نمی‌تونیم کلمه‌های عامیانه به کار ببریم.

Example: I appreciate your prompt response to my inquiry.

“خیلی سپاس‌گذارم که به موقع به درخواست من پاسخ دادید.” یه همچین جمله‌ای برای ایمیل به دانشگاه، استاد، یا شرکت همکارتون مناسبه.

غیررسمی: اینجا می‌شه از کلمه‌های ساده‌تر و روزمره استفاده کرد. انگلیسی غیر رسمی پر از اصطلاحات و عبارت‌های محاوره‌ایه که اگه باهاش آشنا نباشید ممکنه معنیشو متوجه نشید.

Example: Thanks for getting back to me so quickly.

ممنوم که خیلی سریع جوابمو دادی.

۲. ساختار جمله‌ Sentence Structure

رسمی: تو نوشتار رسمی از جمله‌های یکم پیچیده‌تر استفاده می‌شه و جمله‌ها طولانی‌تر هستن.

Example: It is imperative that we adhere to the established protocols to ensure the successful implementation of the project.

“پیروی از پروتکل‌های مقرر به‌منظور اطمینان از اجرای موفق مراحل پروژه، الزامی است.” شما عمرا همچین جمله‌ای رو به دوست یا همکلاسی‌تون بگین!

غیر رسمی: در زبان نوشتاری غیر رسمی معمولا از جمله‌های کوتاه‌تر و ساده‌تر استفاده می‌شه.

Example: We need to follow the rules to make sure the project works.

“ما نیاز داریم که شما قوانین رو رعایت کنین تا مطمئن بشیم که پروژه خوب پیش میره.” ولی این جمله رو به همکارت می‌گی قطعا.

۳. استفاده از ضمیرها  Use of Pronouns

رسمی: توی فرم رسمی زبان انگلیسی از ضمایر شخصی I‌ و you‌ کمتر استفاده می‌شه و ضمیرها بیشتر به‌صورت سوم شخص یا بی طرف استفاده می‌شن.

Example: The author contends that one must consider all perspectives before drawing conclusions.

“استدلال نویسنده این است که افراد باید روی تمامی زوایای دید، پیش از تصویرسازی پایان داستان، توجه داشته باشند.” اینو توی متون یا سخنرانی‌ها زیاد دیده و شنیدی.

غیر رسمی: ضمیرها در فرم غیر رسمی انگلیسی از تمام ضمایر شخصی استفاده می‌شه تا فرم صحبت دوستانه‌تر باشه.

Example: I think you should check out this book. It’s really good.

“فکر کنم باید این کتابو بخونی. واقعا خوبه.”

۴. احوال‌پرسی Greetings

رسمی: در فضاهایی که قراره زبان انگلیسی به‌صورت رسمی استفاده بشه، بیشتر از عناوین و نام خانوادگی افراد استفاده می‌شه. هم توی احوالپرسی و هم توی نامه‌نگاری‌های اداری باید این مورد رو رعایت کنیم.

Example: Dear Sir/Madam, Yours sincerely.

آقا/ خانم عزیز، با احترام

غیر رسمی: در فرم غیر رسمی، از اسامی کوچک، و سلام و احوال‌پرسی‌های ساده استفاده می‌شه.

Example: Hi there, best regards.

“سلام عزیزم، با بهترین آرزوها.” اینارو معمولا برای عزیزانمون، دوستانمون و هرکسی که باهاش صمیمی هستیم استفاده می‌کنیم.

۵. لحن  Tone

رسمی: در زبان رسمی لحن جمله‌ها جدی و حرفه‌ای است.

Example: The committee deeply regrets any inconvenience caused by this unexpected turn of events.

“کمیته بابت اتفاقات ناخوشایندی که منجر به این سلسله اتفاقات پیش‌بینی نشده شده است، اظهار پشیمانی می‌کند.” اینو توی اخبار دقت‌ کنین این‌بار، یا وقتی سر کار یه ایمیل همگانی براتون می‌فرستن.

غیررسمی: لحن زبان غیر رسمی، راحت، بدون هیچ پیچیدگی و ساده است.

Example: Sorry about the mess in the kitchen, we had a little party last night.

ببخشید که آشپزخونه یکم شلوغه. ما دیشب یه مهمونی کوچیک داشتیم.

۶. مورد خطاب قرار دادن آد‌م‌ها  Addressing People

رسمی: برای مخاطب قرار دادن کسی که باهاش تعارف داریم، از الفاظ آقا، خانم، یا منصبی که دارن استفاده می‌کنیم.

Example: Mr. Smith, I would like to discuss the upcoming project with you.

آقای اسمیت، مایلم در مورد پروژه‌ی پیش رو با شما گفتگو کنم.

غیر رسمی: توی این حالت، اسم فرد یا هر واژه‌ای که هر دو طرف باهاش اوکی هستن رو به کار می‌بریم.

Example: Hey, John, let’s talk about the project.

“هی جان،‌ بیا در مورد پروژه حرف بزنیم.” قطعا به دوستت نمی‌گی: ببین سارا.. مایلم در ارتباط با فلان پروژه باهات حرف بزنم!

۷. اختصارنویسی Contractions        

رسمی: ما توی فرم رسمی از فرم خلاصه و مختصر واژه‌ها و عبارت‌ها استفاده نمی‌کنیم. مثلا به جای It is نمی‌گیم it’s.

Example: They are not planning to attend the conference.

آن‌ها برای شرکت در کنفرانس برنامه‌ای ندارند./ در کنفرانس شرکت نمی کنند.

غیررسمی: توی این حالت می‌شه جمله‌ها و عبارت‌های مختلف رو به صورت خلاصه و مخفف هم نوشت.

Example: They’re not planning to come to the conference.

آن‌ها نمی‌خوان به کنفرانس بیان.

پس:

نکته‌ای که توی این مبحث باید بهش توجه کنیم اینه که انتخاب لحن رسمی و غیررسمی کاملا به نوع رابطه و شرایط بستگی داره. بنابراین، از اون‌ جایی که زبان موثرترین راه برای داشتن یک گفتمان موثره، انتخاب استایل مناسب در نوشتار و گفتار اولین قدمه.​